Kavafis, όσο μπορείς, cuanto puedas, as much as you can, autant que possible

όσο μπορείς
(source: pinterest)
no copyright infringement intended

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

(Όσο Mπορείς)

I read this little poem first in a Spanish translation. I was surprised by its beauty, built in some kind of absolute rejection of comprehensibility. A work of art denies surrounding words. Take it as it is, keep to it as you should keep to your inner self, anything more is fake.

Y si no puedes hacer tu vida como la quieres,

en esto esfuérzate al menos

cuanto puedas: no la envilezcas

en el contacto excesivo con la gente,

en demasiados trajines y conversaciones.

No la envilezcas llevándola,

trayéndola a menudo y exponiéndola

a la torpeza cotidiana

de las compañías y las relaciones,

hasta que llegue a ser pesada como una extraña.

traducción de Miguel Castillo Didier

(publicado en Descontexto)

And if you can’t shape your life the way you want,

at least try as much as you can

not to degrade it

by too much contact with the world,

by too much activity and talk.

Try not to degrade it by dragging it along,

taking it around and exposing it so often

to the daily silliness

of social events and parties,

until it comes to seem a boring hanger-on.

Kavafis, Collected Poems. Translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard. Edited by George Savidis. Revised Edition. Princeton University Press, 1992

(http://www.cavafy.com/poems/content.asp?id=113&cat=1)

Et si tu ne peux pas mener la vie que tu veux,

essaie au moins de faire en sorte, autant

que possible: de ne pas la gâcher

dans trop de rapports mondains,

dans trop d’agitation et de discours.

Ne la galvaude pas en l’engageant à tout propos,

en la traînant partout et en l’exposant

à l’inanité quotidienne

des relations et des fréquentations,

jusqu’à en faire une étrangère importune.

traduit par Dominique Grandmont, extrait de Kavafis, En attendant les barbares et autres poèmes, Paris, Gallimard, NRF Poésie, 2003

(http://dormirajamais.org/cavafis/)

(Kavafis)

(Miguel Castillo Didier)